طرحواره رهاشدگی
◀️ به این تست ساده توجه کنید. اگر به بیش از شش مورد از این جملاتی که در ادامه می آیند پاسخ "بله" می دهید، به احتمال زیاد در تله رهاشدگی قرار دارید.
▪️خیلی نگرانم کسانی که دوستشان دارم بمیرند یا مرا ترک کنند.
▪️من به مردم می چسبم زیرا می ترسم مرا ترک کنند.
▪️من مدام عاشق افرادی می شوم که نمی توانند به طور متعهدانه کنار من باشند.
▪️همیشه در زندگی من آدم ها آمده اند و رفته اند.
▪️وقتی کسی را که دوستش دارم کنار می کشد ناامید می شوم.
▪️این فکر که بالاخره مرا تنها می گذارند، باعث می شودآنها را از خودم دور کنم.
▪️نزدیک ترین افراد به من غیرقابل پیش بینی هستند. ممکن است الان با من باشند و فردا نه!
▪️من بیش از حد به دیگران نیاز دارم.
▪️در نهایت، من تنها خواهم بود.
◀️ گاهی اوقات، برای کودکانی که والدین یا مراقبانی داشته‌اند که فوت کرده‌اند، از هم جدا شده‌اند یا به لحاظ حضور فیزیکی و یا احساسی ضعیف عمل کرده اند، نیاز به ارتباط اجتماعی به اندازه کافی برآورده نشده و طرحواره رها شدگی ایجاد می شود. کودک رشد می کند و بزرگ می شود؛ اما زخمی درون او باقی می ماند.
◀️ طرحواره رها شدگی باعث می شود که فرد دائماً احساس کند که دلبستگی های ایمن او در معرض خطر هستند. در نتیجه او اغلب به دلیل ترس از رها شدن، رفتارهای حسادت آمیز و همراه با ترس از خود بروز می دهد و از طرفی از آنجا که او بر اساس طرحواره خود باور دارد که رها می شود، افرادی را نیز انتخاب می کند که زیاد در دسترس نیستند چرا که با تفکر او در تطابق بیشتری هستند.
◀️ گاهی اوقات، این افراد در روابط پایدار و سالم هستند، اما متوجه این موضوع نیستند. آنها ممکن است در تلاش برای از دست ندادن روابط خود به گونه ای رفتار کنند که دیگران را از خود دور کرده و باعث سر در گمی خود و شریک عاطفی شان شوند و حس احترام به خود را تضعیف کنند.
◀️ افرادی که از این تله رنج می برند به ندرت وقتی تنها هستند احساس خوبی دارند. آنها اغلب احساس اضطراب، افسردگی یا جدایی می کنند. آنها مشتاق ارتباط با شخص دیگری هستند. اگر شریکی داشته باشند و او حتی برای یک روز آنها را ترک کند، احساس قطع ارتباط شدیدی را تجربه می کنند. این حس تا زمانی که شریک زندگی آنها برگردد ادامه دارد.
◀️ کاری که باید برای رهایی از این طرحواره انجام داد این است که با کمک یک درمانگر در سطح ناخودآگاه به آسیب ها دسترسی پیدا کرده و آنها را دوباره پردازش کنیم تا دیگر به همان روشهای آسیب زا بر روی ما تأثیر نگذارد. درمان کمک می کند تا ما بر اساس آسیب‌های گذشته به موقعیت‌های فعلی پاسخ ندهیم.