مدت

پرخوری عصبی، یک اختلال خوردن جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است به طور مخفیانه پرخوری کنند - خوردن

مقادیر زیادی غذا با از دست دادن کنترل بر غذا خوردن - و سپس پاکسازی کنند و سعی کنند به روشی ناسالم از شر کالری اضافی خلاص شوند.

برای خلاص شدن از کالری اضافه و جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روش های مختلفی استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است به طور مرتب به صورت ارادی استفراغ کنند و یا از ملین ها، مکمل های کاهش وزن و... پس از پرخوری استفاده کنند. یا ممکن است از راه های دیگری برای خلاص شدن از کالری اضافی و جلوگیری از افزایش وزن استفاده کنند، مانند روزه گرفتن، رژیم غذایی سخت یا ورزش زیاد.

اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً درگیر وزن و فرم بدن خود هستید. شما ممکن است خود را به شدت به دلیل ایراداتی که در خود می بینید قضاوت کنید. غلبه بر پرخوری عصبی علاوه بر خوردن غذا به تصویر فرد از خود نیز مربوط می شود، اما درمان موثر می تواند به فرد کمک کند احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد و الگوهای غذایی سالم تری را اتخاذ کند.

علائم

علائم و نشانه های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درگیر بودن با شکل بدن و وزن خود
ترس از افزایش وزن
خوردن مقادیر زیاد غذا در یک وعده
احساس از دست دادن کنترل در طول پرخوری - مانند اینکه نمی توانند غذا خوردن را متوقف کنند یا نمی توانند آنچه می خورند را کنترل کنند.
مجبور کردن خود به استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن پس از پرخوری
استفاده از ملین ها یا تنقیه بعد از غذا
روزه گرفتن، محدود کردن کالری یا پرهیز از برخی غذاها بین پرخوری
استفاده بیش از حد از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن

شدت بولیمیا بر اساس تعداد دفعاتی که در هفته پاکسازی می کنند، معمولاً حداقل یک بار در هفته به مدت حداقل سه ماه تعیین می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. اگر پرخوری عصبی درمان نشود، می تواند به شدت بر سلامت شما تأثیر بگذارد

در مورد علائم و احساسات خود با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. اگر تمایلی به دنبال کردن درمان ندارید، با کسی در مورد آنچه که می گذرانید، اعم از یک دوست یا عزیز، یک معلم یا شخص دیگری که به آن اعتماد دارید، صحبت کنید. او می تواند به شما در برداشتن اولین گام ها برای درمان موفق پرخوری عصبی کمک کند.

کمک به یکی از عزیزان مبتلا به علائم بولیمیا

اگر فکر می کنید یکی از عزیزان ممکن است علائم پرخوری عصبی داشته باشد، در مورد نگرانی های خود بحثی آزاد و صادقانه داشته باشید. شما نمی توانید کسی را مجبور کنید که به دنبال مراقبت حرفه ای باشد، اما می توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می‌توانید به یافتن یک پزشک یا متخصص بهداشت روانی واجد شرایط کمک کنید، یک قرار ملاقات بگیرید، و حتی پیشنهاد کنید که همراه باشید.

از آنجایی که اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی دارند یا کمی اضافه وزن دارند، ممکن است برای دیگران مشخص نباشد که مشکلی وجود دارد. نشانه هایی که خانواده و دوستان ممکن است متوجه شوند عبارتند از:

مدام نگران بودن یا شکایت کردن از چاقی
داشتن تصویر بدنی تحریف شده و بیش از حد منفی
خوردن مکرر مقادیر غیرعادی زیاد غذا در یک وعده، به ویژه غذاهایی که فرد معمولاً از آنها اجتناب می کند.
رژیم غذایی سخت یا روزه گرفتن بعد از پرخوری
عدم تمایل به غذا خوردن در جمع یا جلوی دیگران
دستشویی رفتن بلافاصله بعد از غذا خوردن یا در طول وعده های غذایی برای مدت طولانی
ورزش بیش از حد
داشتن دندان و لثه آسیب دیده
تغییر وزن
تورم در دست و پا
تورم صورت و گونه در اثر بزرگ شدن غدد

علل

علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است. عوامل زیادی می توانند در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشند، از جمله ژنتیک، سلامت عاطفی، انتظارات اجتماعی و مسائل دیگر.

عوامل خطر

دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان به پرخوری عصبی مبتلا می شوند. پرخوری عصبی اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود.

عواملی که خطر ابتلا به بولیمیا را افزایش می دهند ممکن است عبارتند از:

ژنتیک: افرادی که دارای اقوام درجه یک (خواهر و برادر، والدین یا فرزندان) با اختلال خوردن هستند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال خوردن باشند، که نشان دهنده یک ارتباط ژنتیکی احتمالی است. اضافه وزن در دوران کودکی یا نوجوانی ممکن است این خطر را افزایش دهد.

مسائل روانی و عاطفی: مشکلات روانی و عاطفی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد ارتباط تنگاتنگی با اختلالات خوردن دارند. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، رویدادهای آسیب زا و استرس محیطی ممکن است تاثیر گذار باشند.

بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا به شدت کالری را بین دوره های پرخوری محدود می کنند، که ممکن است باعث شود دوره های پرخوری و سپس پاکسازی رخ دهد. سایر محرک های پرخوری می تواند شامل استرس، داشتن تصویر تحریف شده از خود، غذا و بی حوصلگی باشد.

عوارض

پرخوری عصبی ممکن است باعث عوارض جدی و حتی تهدید کننده زندگی شود. عوارض احتمالی عبارتند از:

عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
کم آبی بدن که می تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود.
مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه
عدم وجود یا نامنظم بودن قاعدگی در زنان
مشکلات گوارشی
اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت یا اختلال دوقطبی
سوء استفاده از الکل یا مواد مخدر
آسیب به خود، افکار خودکشی یا خودکشی

جلوگیری

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از پرخوری عصبی وجود ندارد، اما می توانید قبل از بدتر شدن وضعیت، فردی را به سمت رفتار سالم تر یا درمان حرفه ای هدایت کنید. در اینجا چگونه می توانید کمک کنید:

تصویر بدنی سالم را در فرزندان خود، بدون توجه به اندازه و شکل آنها، پرورش دهید و تقویت کنید. به آنها در ایجاد اعتماد به نفس به روش هایی غیر از ظاهرشان کمک کنید.

وعده های غذایی منظم و لذت بخش خانوادگی داشته باشید.

از صحبت در مورد وزن در خانه خودداری کنید. در عوض روی داشتن یک سبک زندگی سالم تمرکز کنید.

از رژیم غذایی افراطی خودداری کنید، به ویژه زمانی که شامل رفتارهای کنترل وزن به شیوه ی ناسالم است، مانند روزه گرفتن، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا ملین ها یا استفراغ ارادی.

با متخصصین سلامت روان صحبت کنید. آنها ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص های اولیه اختلال خوردن و کمک به جلوگیری از پیشرفت آن باشند.

اگر متوجه شدید یکی از اقوام یا دوستانتان مشکلات غذایی دارد که می‌تواند منجر به اختلال خوردن شود یا نشان‌دهنده اختلال خوردن است، به طور حمایتی با آن شخص در مورد این مسائل صحبت کنید و بپرسید که چگونه می‌توانید کمک کنید.

مترجم: فرزانه نعمتی