پنج واقعیتی که اغلب فراموششان می کنیم.
▪️ سوء استفاده هایی که از ما شده است، ضربات روحی که خورده ایم و یا تجربیات بد گذشته بهانه ای برای بدرفتاری با دیگران نیست. ما به هر صورت مسئول اعمال خودمان هستیم.
▪️ اینکه به سادگی ناراحت می شویم و همواره تصور می کنیم هدف توهین قرار گرفته ایم، یک احساس نیست بلکه یک انتخاب است.
▪️ پدرها و مادرها نباید از عبارت های"من از شما مراقبت کردم، به شما غذا دادم و سقف بالای سرتان را فراهم کردم" استفاده کنند. این قبیل امور برآوردن نیازهای اولیه یک کودک است و چه بپذیریم و چه نپذیریم، فرزندمان به ما بدهکار نیست.
▪️ شریک زندگی ما مسئول شادی ما نیست. این که چگونه خوشبختی را پیدا کنیم کاملا به خودمان بستگی دارد.
▪️ ما شخصیت اصلی جهان نیستیم.