درمان تنهایی
تنهایی مزمن چیزی است که بیشتر مردم با آن و یا با ترس از آن زندگی می‌کنند. علی‌رغم اینکه در دنیایی زندگی می‌کنیم که به لطف فضای مجازی، روابط در آن گسترده‌تر شده است، اما از همیشه تنهاتر هستیم. بسیاری از ما، از ترس تنهایی اسیر روابطِ ناسالم و دوستی‌های مسموم شده‌ایم. تنهایی فقط نداشتن همراه نیست؛ تنها یک حالت ذهنی است که مقابله با آن می‌تواند بسیار دشوار باشد.
انزوا یا تنهایی: خلوت کردن با خود، می‌تواند تجربه‌ای ضروری و پرورش‌دهنده باشد. برعکس، تنهایی احساسی است که می‌تواند در زندگی ما نفوذ کند، حتی زمانی‌که در جمع هستیم. البته یک لحظه و یا یک روز تنها بودن با احساس انزوا و قطع ارتباط کامل و عدم پذیرش از سوی دیگران فرق دارد.
ما نیاز فیزیولوژیک شدیدی به برقراری روابط پرمعنا داریم و مرتفع نکردن این نیاز می‌تواند ما را دچار درماندگی شدید کند.
غریبه های مجازی: به لطف تکنولوژی در طول تاریخ هرگز تا این اندازه با دیگران در ارتباط نبوده‌ایم. ما به‌سادگی می‌توانیم با جمع وسیعی از مردم از سرتاسر دنیا ارتباط برقرار کنیم، پس چرا تا این اندازه تنهاییم؟
ما در پایان یک روز کاری، خسته‌تر از آن هستیم که با دوستان و اعضای خانواده ارتباط برقرار کنیم و به زمان نیاز داریم تا تجدید قوا کنیم. در این حالت اشباع‌شده از اطلاعات و فرسودگی، گزینه آسان‌تری را برای رفع نیاز خود جستجو می‌کنیم:
▪️ فضای مجازی، دراز کشیدن روی مبل بالا و پایین کردن صفحات اینستاگرام، قطعا کمتر از آماده شدن و بیرون زدن به قصد دنیای واقعی و نشستن سر میز بحث با یک دوست یا شریک عاطفی‌تان به شما فشار می‌آورد.
▪️ وقتی‌که برای فضای مجازی وقت می‌گذارید از جستجوی روابط چهره به چهره باز می‌مانید. روابط مجازی هرگز رضایت یک شناخت واقعی را به شما نمی‌دهد. روابط مجازی در واقع می‌توانند به احساس تنهایی شدیدتری منجر شوند. فضای مجازی جایگزین ضعیفی است که اگر بیشتر از حد مورد استفاده قرار گیرد می‌تواند به شدت آسیب زننده باشد.
مطالعات نشان می‌دهند که بین مدت زمانی که افراد در فضای مجازی سپری می‌کنند و احتمال ابتلای آن‌ها به افسردگی ارتباط وجود دارد.
تاوان تنهایی
▪️ تنهایی یک احساس همیشگی است و چنان زخم روانی عمیقی ایجاد می‌کند که افکارمان را مختل می‌کند. تنهایی ما را وادار می‌کند که فکر کنیم اطرافیان کمتر به ما اهمیت می‌دهند. احساس تنهایی به معنای فراهم شدن زمان بیشتر برای فرآیند تولید افکار مخرب است که منجر به بروز افسردگی می‌شود.
▪️ تنهایی علاوه بر تضعیف سلامت روانی، برای سلامت جسمانی نیز خطرناک است. تنهایی مزمن احتمال ابتلا به مرگ زودرس را تا چهارده درصد بالا می برد.
برقراری ارتباط را بیاموزید.
▪️ اگر احساس تنهایی می‌کنید آدم‌های زندگی‌تان را سبک و سنگین کنید:
▪️ چه کسانی شما را احاطه کرده اند؟
▪️ به همین ترتیب ممکن است متوجه شوید که اغلب با آدم‌هایی معاشرت می‌کنید که ربطی به شما ندارند و باید وقت کمتری را روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنید و کمتر از آن‌ها توقع داشته باشید و در عوض روابط خود را به کسانی توسعه دهید که واقعاً ارزش‌های شما را ارج می‌نهند. بر روی این افراد تمرکز کنید و برای گفتگو با آن‌ها وقت بگذارید، به قصه‌های آن‌ها گوش کنید و داستان خودتان را برایشان بگویید.
▪️ وقتی تنها هستید، دست به اقدام بزنید، از عزت نفستان محافظت کنید و با افکار منفی بجنگید تا زخم‌های روانی تان شفا یابند و از نظر عاطفی سازگار شوید.
▪️ از اسیر شدن در حلقه احساسات خود بپرهیزید، چون همینجاست که بیماری‌های جسمی و روانی نمایان می‌شوند. احساسات باید گذرا باشند، همان‌طور که برای کودکان اینگونه است.
▪️ تلفن‌همراه، تبلت و لپ‌تاپ خود را زمین بگذارید و سعی کنید عادت مشغولیت دائمی به فضای مجازی از سرتان بیندازید.
▪️ به عنوان مثال علامتهای هشدار پیام جدید را قطع کنید.
▪️ روی روابط چهره به چهره تمرکز کنید حتی اگر کوتاه باشند.
▪️ به یک انجمن بپیوندید، در یک کار داوطلبانه سهیم شوید و با دیگران ارتباط برقرار کنید.
▪️ مهم‌تر اینکه خودتان و موقعیت زندگی‌تان را بپذیرید. وقتی با خودتان و محل زندگی‌تان در صلح و آرامش باشید، تمرکز روی اتفاقات و آدم‌های بیرونی به رهایی از احساس تنهایی تان کمک می‌کند.